Jest to miejsce, w którym każdy Rodzic znajdzie coś wartościowego dla siebie, pomoże zrozumieć pewne kwestie, uświadomić ważne aspekty oraz zastanowić się nad wieloma problemami dotyczącymi dzieci.

Zachęcamy do lektury w wolnej chwili!

Nauczyciele i specjaliści z Przedszkola Publicznego nr 9 w Czechowicach-Dziedzicach

Dzisiejszy świat został zdominowany przez obraz. Wszelkie informacje są podawane za jego pomocą. Dziecko stale jest narażone na kontakt z różne go rodzaju mediami i za często sadza ne przed ekranami. Niewiele pozosta je tu miejsca na wyobraźnię… niestety. Dlatego warto jak najczęściej sięgać po książkę i uczynić z niej przyjaciela na całe życie. Podpowiadamy, jak za chęcić dziecko do lektury i wskazujemy zalety płynące z czytania.

Ma wszystko, a wciąż…

…mu się nudzi.

...nie potrafi sam się bawić, czymś zająć.

…jest niezadowolony.

…jest nieposłuszny.

…narzeka, że nie ma co robić.

…nie umie się dzielić.

…nie zna umiaru.

…chce nowych zabawek.

…nie dba o zabawki.

…nie chce się uczyć.

…nic go nie motywuje.

…na niczym mu nie zależy.

10 października obchodzimy Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego. To ważna data, która na całym świecie uruchamia inicjatywy związane z edukacją w zakresie zdrowia psychicznego, zwiększaniem świadomości i wspieraniem walki ze stygmatyzacją społeczną. W roku 2024 hasło brzmi: „Nadszedł czas, aby nadać priorytet zdrowiu psychicznemu w miejscu pracy” („It is Time to Prioritize Mental Health in the Workplace”).

Śmiech to jeden z najbardziej naturalnych i uniwersalnych wyrazów emocji, który towarzyszy nam od najmłodszych lat. Choć często uważany jest za prostą reakcję na humorystyczne sytuacje, jego wpływ na rozwój i zdrowie dzieci jest znacznie głębszy. Dla nauczycieli przedszkolnych i rodziców zrozumienie korzyści płynących ze śmiechu oraz sposobów jego wywoływania może być kluczem do wspierania zdrowego i szczęśliwego rozwoju przedszkolaków. Śmiech pomaga w naturalny sposób zrelaksować ciało i umysł. Kiedy człowiek się śmieje, jego mięśnie się rozluźniają, a poziom stresu spada. Śmiech redukuje poziom hormonów stresu, takich jak kortyzol, i jednocześnie zwiększa poziom endorfi są naturalnymi substancjami poprawiającymi nastrój. Dzięki temu dzieci, które często się śmieją, są zazwyczaj bardziej zrelaksowane i szczęśliwe. Śmiech ma tę zaletę, że prowadzi do natychmiastowej poprawy nastroju, co

Wywiad z mgr Katarzyną Gugułą, psychologiem klinicznym dzieci i młodzieży.

ADHD – fakt czy mit?

Objawy charakterystyczne dla zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.

AW: Nadpobudliwość u dzieci, widoczna często już w pierwszych miesiącach życia, stała się na przestrzeni ostatnich lat zjawiskiem coraz bardziej powszechnym. Stwierdzenie: Ono ma ADHD pada coraz częściej z ust rodziców i nauczycieli, zwykle w odniesieniu do dzieci, które swym funkcjonowaniem przysparzają kłopotów wychowawczych. Można się też spotkać z powątpiewaniem (i to nie tylko ze strony osób z tzw. starszego pokolenia), czy ADHD nie jest w istocie po prostu „brakiem dobrego wychowania”. Rodzi się więc pytanie, gdzie kończy się tzw. złe wychowanie, a zaczyna prawdziwy problem rozwojowy, określany w nomenklaturze medycznej zespołem ADHD. Jak odróżnić swoiste dla wieku dziecięcego ruchliwość, aktywność

Świat dziecka jest niezwykle kolorową, dynamiczną, pełną interesujących obiektów przestrzenią, która wymyka się sztywnym ramom schematycznego oglądu rzeczywistości przez dorosłych. Wypełniają go fantazja i fantazjowanie, które wspierają poznawczy oraz emocjonalny rozwój dzieci. Kiedy ten naturalny element dziecięcej rzeczywistości jest rozumiany, akceptowany i rozwijany, dziecko czuje się bezpieczne i kochane. Granica między rzeczywistością a fantazją w dziecięcym świecie jest płynna. Fantazja i fantazjowanie mają dobrą i złą stronę. Jeśli pomagają w rozumieniu własnych potrzeb i emocji, rozwijają kompetencje oraz wspierają kreatywność, wówczas stanowią dla dziecka dużą wartość. Jednak kiedy jest ich nadmiar, dziecku trudno odróżnić to, co realne, od wytworzonych przez siebie fantazji lub rezygnuje z innych aktywności, aby móc oddawać się fantazjowaniu, wtedy należy być uważnym. Nadmiern

Czyli parę słów o stawianiu granic...

Wyobraźmy sobie ogród bez ogrodzenia, z którego każdy może skorzystać tak jak chce i kiedy chce. Niełatwo być takim ogrodem, gdyż nie każdy kto odwiedzi ten ogród może okazać się miłośnikiem przyrody. Chronimy nasze ogrody. Ogrodzenia i żywopłoty wyznaczają obszar, który jest nasz – ten, za który odpowiadamy – przestrzeń naszych decyzji, wpływów, wolności i niezależności. Informują one gości, że tu obowiązują nasze zasady, a korzystanie z tej przestrzeni jako wspólnej wymaga uzgodnienia z nami, na jakich odbędzie się to zasadach.

1. W rozmowach z dzieckiem rezygnujmy ze zdrobnień, spieszczeń, unikajmy zinfantylizowanych wypowiedzi typu: "A telas Maleciek dostanie mlećko". Dostarczajmy prawidłowych wzorów poszczególnych słów!

2. Dbajmy o naszą poprawność językową, używajmy krótkich zdań, prostych zwrotów, modulujmy głos.

3. Nie lekceważ chorób uszu! Nieleczone mogą prowadzić do niedosłuchu, a w konsekwencji do wad wymowy, bądź braku mowy czynnej.

Poczucie własnej wartości nie jest cechą osobniczą, z którą człowiek przychodzi na świat. Jest ono natomiast nabywane w okresie wczesnego dzieciństwa, a właściwie kształtowane pod wpływem środowiska opiekuńczego i wychowawczego, w jakim człowiek wzrasta. Zarówno poczucie wartości, jak i wiara we własne możliwości zależą od relacji z najbliższymi opiekunami, szczególnie z rodzicami i wychowawcami. Strategię podejścia do wychowawczego wyzwania, jakim jest wzmacnianie u dzieci wiary we własne możliwości, można ująć w trzech punktach: 1. Po pierwsze sam uwierz, że dziecko potrafi , a jeśli jeszcze nie potrafi , to, że da radę się nauczyć. 2. Po drugie okaż dziecku, że w nie wierzysz poprzez refl eksyjnie dobrane słowa, gesty czy zachowanie. 3. Po trzecie – jeśli się nie uda – pokaż dziecku, jak może sobie poradzić z porażką, a nawet zmienić ją w zasób. Wiara we własne możliwości to przekonan

...

• Czy da się odciągnąć dzieci od urządzeń multimedialnych?

  Korzystanie z  zasobów cyberprzestrzeni samo w sobie nie jest złe. Wręcz jest potrzebne i może być źródłem korzyści rozwojowych dla dziecka. Jednak zdecydowanie nie powinno być ono dominującą aktywnością przeciętnego kilkulatka. Dlaczego? Myślę, że każdy nauczyciel i świadomy rodzic potrafi na jednym wydechu podać przynajmniej kilka mocnych argumentów. Natomiast dzisiaj zastanówmy się nad psychologicznym aspektem ograniczonego korzystania przez dzieci z „dobrodziejstw” cyberprzestrzeni, poszukajmy sposobów na to, jak zachęcić maluchy do innego rodzaju aktywności, oraz recepty na to, jak zwiększyć ich odporność na medialne uzależnienia.